Rieke loopt stage op de dienst Toerisme

Hallo iedereen! Ik ben Rieke (23) en loop stage bij de dienst toerisme Ieper in het voorjaar van 2021. Opgegroeid in de schaduw van de Menenpoort ben ik een Ieperling in hart en ziel.
Hoe graag ik ook op reis ga en de wereld ontdek, er is geen plek dat ik liever mijn thuis zou noemen.
In dit artikel neem ik jullie mee naar mijn 5 favoriete plekjes in de stad.

Menenpoort

Op de Menenpoort staan de namen van 54.896 vermiste soldaten. De stoffelijke overschotten van deze soldaten hebben geen bekend graf en liggen ofwel ergens verloren in de Ieperse velden, ofwel op een begraafplaats rond Ieper met als vermelding op de grafsteen Known Unto God (alleen gekend bij God). 

Elke avond om 20.00u wordt het verkeer onder de Menenpoort stilgelegd om de klaroeners van de Last Post Association de kans te geven hun eenvoudig, maar ontroerend eerbetoon te blazen ter nagedachtenis van soldaten die hier zoveel jaren terug vochten en sneuvelden.

Als de wind in de juiste richting waait kan ik thuis de Last Post horen. Zeker in de zomer als we ’s avonds nog in de tuin zitten wordt het altijd even stil. Ook na al die jaren en de duizenden keren dat ik al onder de poort passeerde blijft het indrukwekkend.

Lapidarium

Een toch wel “hidden gem” in Ieper vind ik het Lapidarium aan de noordzijde van de Sint-Maartenskathedraal. Reeds op jonge leeftijd leerden we over de geschiedenis van de stad op school en het feit dat het ooit het plan was om de stad volledig in ruïnes te laten na WOI als één grote memorial site. Maar dat de Ieperlingen terugkeerden en beetje bij beetje de stad terug opgebouwd hebben.

Het lapidarium was ooit een klooster gebouwd in de 15^de eeuw, maar overleefde zoals de rest van Ieper WOI niet. Oorspronkelijk waren er plannen voor de wederopbouw van de kloostervleugel, maar door het overlijden van de architect J. Coomans in 1937 en het uitbreken van WOII zijn deze plannen nooit uitgevoerd.

Het Lapidarium is precies een vergeten hoekje, waar de tijd stilstaat. Verscholen tussen de kathedraal en de stadsschouwburg. Enkel tijdens de Gevleugelde Stad (jaarlijks promotiefestival voor straattheater) komt deze plek weer even helemaal tot leven met optredens en voorstellingen.

Merghelynck museum

Het Hotel-Museum Merghelynck is gevestigd in een hotel uit 1774. In 1894 opende Arthur Merghelynck hier zijn privémuseum over de levensstijl van de adel in de 18e eeuw. Onder meer toont het museum Franse stijlmeubelen, schilderijen, zilverwerk en een verzameling Chinees en Japans porselein in aangeklede 'salons' en 'boudoirs'.

Als kind heb ik hier een opleiding als lakei of dienstmeid gevolgd. Ik ben er zeker van dat ik hierdoor later grote fan geworden ben van de tv-serie Downton Abbey, die ook gaat over het leven van een rijke familie in een prachtig huis en het leven van hun lakeien en dienstmeiden.

Ramparts Cemetery, Lille Gate

De vele militaire begraafplaatsen in en rond Ieper zijn allemaal indrukwekkend. De ligging van Ramparts Cemetery zorgt ervoor dat deze de eerste is waaraan ik denk als iemand me vraagt welke begraafplaatsen de moeite zijn te bezoeken.

Gelegen op de vestingen, aan het water en net naast de Rijselpoort bevat het 198 graven. Met soldaten zo jong als 17 jaar en van zo ver afkomstig als Nieuw-Zeeland. Het is een kleine begraafplaats, die een grote indruk nalaat.

Kruitmagazijn

Aan het Kruitmagazijn valt er altijd wel iets te beleven. Het toneelstuk ‘Journey’s End’ kwam er helemaal tot zijn recht enkele jaren geleden. Ik ben het meerdere keren gaan bekijken. Ook de Septembersessies van cultuurcentrum Het Perron waren in coronatijden een fantastisch alternatief om naar het theater of een optreden te kunnen gaan.
Verder is het ook het startpunt voor de vestingsroute omheen de stad.

Het gebouw zelf dateert uit het begin van de 19^de eeuw. De metersdikke muren maakten dit gebouw ideaal als opslagplaats voor buskruit. De binnenruimte bestond uit 2 verdiepingen en kon in totaal 75 000 kilogram buskruit bevatten. Men stopte het kruit in houten tonnen van elk zo een 57 kilogram. Om vonken te vermijden waren de spijkers, deurhengsels en sloten van brons.

Terug naar de overzichtspagina